Faith

“I like people very much. And this book offers me a wide variety of them. I am looking forward to reading it” Met een grote glimlach stop ik nog een hap van mijn boterham met kaas in mijn mond. Zelden heb ik iemand ontmoet die normale uitspraken zo aandoenlijk kan verwoorden als collega Rueben. Net als ik het laatste stukje van mijn boterham wil ruilen voor één van zijn kippenlevertjes (Ik weet het… maar ze zijn echt heel lekker) zegt hij iets minder alledaags over een van de foto’s in het boek dat voor zijn neus ligt.

“Ah, this person has an argument with a baboon. I like baboons, I too had many encounters with them. Although the idea that we share an ancestor…” Hij gruwelt en schudt zijn schouders. Zoals altijd gaat collega Rueben nog even door op zijn onderwerp en zo kom ik er achter dat hij het idee van evolutie ongeloofwaardig en vooral heel onwenselijk vindt. Als ik even doorvraag blijk ik de enige Darwin aanhanger aan de lunchtafel te zijn. Ook collega George en collega Frank zien de evolutietheorie als een dubieuze en onvolledige theorie die voorlopig hun geloof in de Schepping nog niet van tafel veegt.

Collega Frank is de enige die geïnteresseerd is in mijn visie (Hoewel hij “meer naar de Schepping neigt”) op het onderwerp en stelt vragen. Mijn verbazing groeit, waarschijnlijk is dit de eerste keer dat ik in de minderheid ben met betrekking tot dit onderwerp. Als collega George op een vraag van Frank over het ontstaan van kleding (de discussie ging een tijdje door) antwoordt dat mensen eerder geen kleding droegen “Because they were dressed in glory” wordt het mij even teveel en besluit ik weer achter mijn computer te kruipen. Maar het laat mij niet los.

Omdat religie hier zo’n belangrijke rol speelt voor bijna iedereen die ik heb leren kennen, besluit ik dat het tijd is om te infiltreren. Die zondag zit ik dan ook samen met visite Frederique in de Johannesburgse His People’s Church bij mij om de hoek.

Het is geloof ik al meer dan vijftien jaar geleden dat ik voor het laatst naar een ‘gewone’ kerkdienst ben geweest. Maar ik kan mij nog wel herinneren dat de mensen om mij heen destijds niet zo jong waren en ook niet zo op hun gemak. Een groot aantal mensen komt halverwege de dienst binnen en veel van hen zijn gewoon in spijkerbroek of op slippers. De gemiddelde leeftijd lijkt ergens halverwege de dertig en ondanks de vooral blanke samenstelling van de wijk lijkt de kerk een perfecte mix van alle rassen in Zuid-Afrika.

Op het podium speelt een live band gospel liederen en iedereen danst en zingt mee. Geen probleem als je de tekst niet kent, achter de pastoor hangt een groot scherm waarop de tekst is te lezen, als een soort kerkelijke karaoke. Zelf krijg ik sommige teksten niet over mijn lippen, maar ik dans en klap mee op de muziek en kijk om me heen naar onze kerkgenoten. Rechts naast mij staan twee Ethiopische broers, begin twintig, die uit volle borst mee zingen. En dansen, ze schuifelen heen en weer en maken handgebaren alsof ze in een videoclip spelen. Links naast mij staat een vrouw alleen, die haar handen naar de hemel opheft en zachtjes heen en weer wiegt. Een blank stel luistert met hun ogen dicht naar de muziek.

Halverwege de dienst stapt er een vrouw op het podium die vraagt of de mensen die door de continue stijging van voedselprijzen in financiële moeilijkheden zitten hun hand willen opsteken zodat we voor ze kunnen bidden. Niemand lijkt zich te schamen voor hun problemen en een aantal mensen steken hun hand hoog in de lucht. Dan begint het hele gezelschap hardop en vol overgave hun gebeden te murmelen.

Ik word vooral geraakt door de grote, stoere man links vooraan. Als een jong meisje bij een popconcert steekt hij zijn hand de lucht in om naar zijn god te reiken. Ik ben onder de indruk van de overgave van alle mensen in de kerk, van de saamhorigheid, van de comfortabele houding van de kerkgangers en vooral van de liefde die zij voor elkaar en voor alle andere mensen lijken te hebben. Hoewel ik het jammer vond dat ik de passie van al deze mensen niet helemaal kon delen moest ik op de vraag later die dag of ik nu ook ‘born again’ was toch met een overtuigde ‘nee’ beantwoorden.

Ik heb besloten te schipperen: Het concrete Christelijke geloof – de theorie over de Schepping incluis – en de daarbij behorende regels passen niet in mijn leven. Maar aan de liefde en onvermoeibare behulpzaamheid die ik heb gezien wil ik graag een voorbeeld nemen.