Een zomerhuisje in Srebrenica

Erwin en Sadika uit Oostenrijk "Mein frau ist von hier." reizen heen en weer tussen Wenen en Srebrenica. "Een maand daar, drie maanden hier. Straks in september gaan wij weer naar huis, dan komen we hier weer terug en blijven we tot na de kerst. In hun huis, dat typerend is voor bouw hier en ook wel iets weg heeft van een Oostenrijks ski dorp, zitten zij op het balkon. Tegen een oranje muur, met zeeen van gekleurde bloemen. Overigens was hun verblijf hier niet altijd zo pittoresk als dat nu is. "Toen we hier net kwamen, in 2003, werd ik bedreigd met bommen en granaten. Ik ben zelfs een keer beschoten." De angst dat buitenlanders het stadje zouden overnemen viel niet bij iedereen in goede aarde.

Meriana uit Roermond komt hier elk jaar met haar man. Sinds een paar jaar is hun huis, het laatste huis in de straat Crni Guber, gerestaureerd.

Als ik langs de school loop, wijst iemand me op het basketbalveld, waar een groep kinderen driftig aan het rolschaatsen is. “Kijk! Zij zijn ook Nederlands!” Dan zie ik inderdaad een aantal grote blonde jongeren - van de organisatie ‘Sport 2 Support’. Mensen houden elkaar hier graag in de gaten, en buitenlanders zijn nog altijd een klein beetje een bijzonderheid. Dus daar mag over gepraat worden. Op die manier weten mijn buren uit Vlaardingen - zij komen hier ieder jaar in de vakantie om hun huis op te knappen, met het idee om permanent over te gaan wanneer zij met pensioen gaan - bijvoorbeeld ook gelijk dat er een Nederlands meisje naast hen logeert.

Eén van de buitenlanders heeft zelfs het lokale nieuwscircuit doorbroken. Als ik in Sarajevo in de taxi zit en een praatje aanknoop met de taxi chauffeur, wijst hij mij er op dat er nóg een Nederlander in Srebrenica woont. Over deze buitenlander werd niet alleen tijdens de burenpraatjes, maar ook in de kranten en op televisie gepraat. Ook in Sarajevo dus.

Deze Nederlander is een lokale beroemdheid geworden door zich als voormalige Dutchbat soldaat te vestigen in Srebrenica. Toen hij terugkeerde voor een kort bezoek, besefte hij zich dat hij hier gelukkiger was dan in Nederland. Inmiddels woont hij in de bossen boven Potocari. In een tent, zeggen sommigen. Tussen de beren, zeggen anderen. Hij heeft in ieder geval een vrouw en twee kinderen. En een grote Jeep.

In de winter blijft slechts de helft van de inwoners over , als veel van de terugkeerders en nieuwkomers naar hun huis in het andere land gaan. Een spookstad blijft dan over, met een meter sneeuw en ‘s avonds nauwelijks brandende lichten, vertellen de permanente inwoners van Srebrenica. Maar in de zomer krijgt de stad iets van haar oude toeristische flair terug. Als ik hier over nog eens zes jaar terugkom, zou je er dan kroketten kunnen krijgen?