Joburg Traffic Office

Sit-com karakter loopt met een stapel papieren door een ambtelijke instantie. Sit-com karakter loopt naar loket 1 en krijgt stempel op papier A, wordt vervolgens naar loket B gestuurd, waar hij opnieuw naar loket A wordt gestuurd voor een stempel op formulier B, om dit proces te herhalen voor formulier C,D,E en zo voorts. Terwijl hij het papier voor de allerlaatste stempel op de balie wil leggen, plaatst de loketbeambte het bordje ‘lunchpauze’ en loopt weg.
“Computer says no”

De situatie in levende lijve blijkt niet veel onder te doen voor de gemiddelde comedyserie.

Collega Sandra merkte dit weekeinde op dat mijn license (APK keuring achtige) was verlopen. En dat dit niet alleen een fikse boete op kon leveren maar het ook goed mogelijk was dat ze me meteen mee zouden nemen naar de gevangenis aangezien de auto nog niet op mijn naam stond, hij stond zelfs nog op naam van de een-na-vorige eigenaar. Dankjewel voorganger. Vanmorgen ging ik dan ook om zeven uur ’s ochtends op pad naar suburb Randburg (city centre traffic office schijnt nog ideaaltypischer te zijn) om daar de auto te registreren en mijn license te vernieuwen.
Dat leverde mij dik een uur Johannesburgse ochtendspits op. Die doet overigens niet onder voor de Nederlandse files. Met de taxibusjes, het meest gebruikte openbaar vervoer in de stad, als spectaculair hoogtepunt. Niet net na groen, maar na een paar minuten wachten halverwege het rode licht steken ze toch maar het kruispunt over. Met één wiel in de twee meter rechts van de laatste auto en met het andere op de middenberm rijden ze een hoek van 45 graden langs de file. Of ze stoppen naast elkaar om te overleggen op een tweebaansweg, waardoor op het verdrijvingsvlak in het midden spontaan een nieuwe rijbaan ontstaat. Collega George vertelt dat het pas echt eng wordt wanneer deze taxichauffeurs een baan als vrachtwagen of buschauffeur aannemen en deze capriolen met grotere voertuigen uitvoeren.

Aangekomen bij het traffic office was dit ongeveer de procedure
- het juiste formulier krijgen bij de servicedesk medewerker
- in de rij staan bij het loket voor verandering van eigenaar
- teruggestuurd worden met een nieuw formulier
- opnieuw in de rij staan bij het loket voor verandering van eigenaar
- naar buiten gestuurd om in een kapperszaak aan de andere kant van de snelweg pasfoto’s te laten maken door een meisje met een huis tuin en keuken fotocamera
- discreet geld uit bh vissen – nieuw aangeleerd Afrikaans gebruik – omdat je bij het traffic office niet met credit card kunt betalen (en gewoon bankpas werkt helemaal nergens)
- terug naar het loket voor verandering van eigenaar
- ontvangst van meer papieren bij het loket voor verandering van eigenaar
- door een gangetje naar een andere verdieping om iets onduidelijks te doen, waar ik uiteindelijk iets krijg met mijn pasfoto erop geplakt (gelamineerd met reepjes plakband – heel oldschool)
- terug naar het loket voor verandering van eigenaar
- Weggestuurd om een nieuw formulier in te vullen
- Terug naar het loket voor verandering van eigenaar, waar ik dit keer niet meer in de rij hoef te staan.
- Met een sticker waar nummer 22 op staat wordt ik naar het midden van de traffic office gestuurd
- Waar ik eerst in de verkeerde rij ga zitten
- En vervolgens in de goede (naast mij een blanke man die meteen begint te zeuren wat een ‘madhouse’ deze plek is. Aan de andere kant een groep zwarte Afrikanen die er het beste van maken en samen de grootste lol hebben als een van hen weer weg wordt gestuurd naar een ander loket. Ik begin moeite te krijgen om geen vooroordelen te ontwikkelen tegen de gelaten, geïrriteerde houding van blanke Afrikaners)
- De blanke man blijkt nummer 21 te hebben. Als hij wegloopt wil ik al bijna blij opspringen… maar dan verdwijnen alle twee de baliemevrouwen om de eerste twintig minuten niet meer terug te komen.
- Ach, ik kan er wel om lachen, de helft van de papierhandel zit er al op. Dacht ik toen.
- Als de baliemevrouw terugkomt geeft ze mijn stapel papieren en zegt dat ik naar het test centre moet gaan. Het wat? Het test centre. Een adres? Nee, dat heeft ze niet. Waar het is? Nou gewoon, in Johannesburg.
- Een beetje moedeloos loop ik met mijn stapel papieren naar buiten. Op zoek naar het test centre. Gelukkig weet de car guard op de parkeerplaats de weg.
- Aangekomen bij het test centre moet ik eerst naar loket A. Daar moet ik geld betalen, en vervolgens naar loket B aan de andere kant van de parkeerplaats om iets anders te doen.
- Ah, een APK keuring is de bedoeling. Helaas bleek de service beurt die mijn voorganger heeft laten doen niet zo grondig, want er moet het een en ander gerepareerd worden voordat mijn auto de weg weer op mag…
- Zonder nieuwe license sticker rij ik – nog steeds illegaal dus – terug naar Parkhurst om daar eindelijk (’t is inmiddels na twaalven) aan mijn tweede werkdag te beginnen. Garage ga ik morgen over nadenken.
- Fingers crossed dus voor de mooie BMW! (die nu iig wel officieel van mij is.. geloof ik)


PS: Na mijn bezoek aan het traffic office weet ik wel eindelijk mijn volledige postadres! Ik zal eens proberen of ik dat naar iedereen kan mailen. Als dat nou niet gelukt is en je wilt het wel hebben, stuur mij dan even een mailtje.