Gepantserde vakanties

Dit weekeinde stond er een artikel in de krant over gepantserde auto’s. Leidde het stijgende aantal misdrijven in- en rond het huis eerder tot steeds hogere muren, steeds geavanceerdere alarmsystemen en steeds meer particuliere bewakingsbedrijven, nu is de auto aan de beurt. Alleen in Gauteng werden het afgelopen jaar al ruim 7.000 auto’s gekaapt, ongeveer 32 per dag. Vaak bij het wachten voor een rood licht, of gewoon bij het ’s ochtends wegrijden uit de garage.

Helaas gaat het stelen van de auto vaak gepaard met gewapend geweld en de markt groeit voor bedrijven die auto’s kogelvrij kunnen maken. Gepantserde ramen en chassis, en extra versteviging om eventuele auto’s die de weg blokkeren te kunnen rammen.

Toeristen volgen deze laatste mode volgens het artikel op de voet. Gealarmeerd door de waarschuwingen op de website van hun ministeries (heeft iemand nog zin in vakantie na die ellenlange lijst van waarschuwingen?) huren steeds meer toeristen een gepantserd voertuig compleet met gewapende chauffeur die een speciale training heeft gevolgd in rijden in ontsnappings- en paniek situaties. Op deze manier kunnen ze veilig al Zuid-Afrika’s bezienswaardigheden aandoen.

“South Africa is a warzone”, vertelt het artikel. En ja, wie had dat idee niet in mei, toen het xenofobisch geweld uitbrak? Of in juli, toen twee politiemachten het vuur op elkaar openden midden in de binnenstad. En in bepaalde delen van het land, zoals in de meest grimmige townships, is het risico op geweldadige misdrijven ook op normale dagen met gemak zo hoog als dat in een land in oorlogstijd.

Maar de vraag is of ditzelfde geldt voor de plaats waar de gemiddelde toerist zich waagt. De wijnstreek, het Krugerpark… Ik moet de eerste olifant nog zien er interesse in heeft zich met geweld een voertuig toe te eigenen.

Nog maar vier nachtjes slapen. Dan zet ik weer voet op Nederlandse bodem. Ik besef het me op de raarste plekken. Bijvoorbeeld als ik in de Pick&Pay sta, en me dan voorstel hoe ik over een weekje weer de Appie inloop. Hoe ik straks in plaats van met de auto over Jan Smuts Avenue weer over de Maasboulevard fiets. Hoe ik niet meer op drukke Bree taxi station sta, maar gewoon op Rotterdam Centraal (Wat er misschien al wel weer heel anders uit zal zien bedenk ik me nu.)

Toegegeven: Waar ik me, naast natuurlijk het zien van familie en vrienden, vooral op verheug is het zonder zorgen trotseren van het donker. Gewoon op de fiets naar de kroeg, zonder al te grote risico’s te lopen. En op het zien van huizen in de straat in plaats van alleen muren.

Maar ik ga Johannesburg ook missen. De chaos, de turbulentie, de mogelijkheden, de mensen.
Zuid-Afrika is misschien wel een van de vreemdste landen waar ik ooit ben geweest en geen dag gaat voorbij zonder dat er iets gebeurt. Positief of negatief. Precies dat, nog meer dan de prachtige en afwisselende natuur, is de reden waarom de urenlange reis naar Zuid Afrika de moeite waard is. Kan iemand mij vertellen hoe je die chaos kunt ervaren vanachter het glas van een pantservoertuig, over de schouder van de bodyguard?