Who is afraid of the big bad Jo'burg II
Door: Babeth
27 Februari 2008 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Het is maandag 24 februari. Dit wordt mijn vijfde nacht dat ik in Johannesburg slaap en ik hou mijn ramen nog lekker dicht maar inmiddels ben ik wel gewend aan de honden die vanaf zonsondergang continu blaffen.
Het bad in de badkamer weet ik na vijf dagen niet meer te weerstaan en ik besluit dat het geen verkwisten van water is als ik een paar t-shirts meeneem in bad. Schoongewassen hang ik mijn shirtjes te drogen en spring ik in bed. Inderdaad, de honden negeer ik gewoon en ik val al snel in slaap.
Totdat ik ineens wakker wordt van licht buiten. Licht? Een zaklamp? Ik blijf naar het raam staren en ja hoor, daar zie ik het weer. Alle verhalen die ik die dag in de krant heb gelezen over moorden, verkrachtingen, martelingen met kookwater en mini-oorlogen tussen de politie en gewapende roofovervallers flitsen door mijn hoofd en binnen een paar seconden sta ik met mijn telefoon in de ene en mijn schildpadknuffel in de andere hand om het hoekje van mijn kamer bij de deur. Heel voorzichtig gluur ik langs de muur naar het raam. Weer zie ik een flits van licht en dan besef ik waar het vandaan komt: een ouderwetse onweersbui.
Mijn collega’s noemen mij vanaf de eerste dag bij mijn nieuwe bijnaam ‘Iggy’. Maar de vrouw die het pand schoonmaakt noemt mij standaard ‘Baby’ omdat ik nog zo jong ben. Ik begin te denken dat zij misschien wel gelijk heeft…
Het bad in de badkamer weet ik na vijf dagen niet meer te weerstaan en ik besluit dat het geen verkwisten van water is als ik een paar t-shirts meeneem in bad. Schoongewassen hang ik mijn shirtjes te drogen en spring ik in bed. Inderdaad, de honden negeer ik gewoon en ik val al snel in slaap.
Totdat ik ineens wakker wordt van licht buiten. Licht? Een zaklamp? Ik blijf naar het raam staren en ja hoor, daar zie ik het weer. Alle verhalen die ik die dag in de krant heb gelezen over moorden, verkrachtingen, martelingen met kookwater en mini-oorlogen tussen de politie en gewapende roofovervallers flitsen door mijn hoofd en binnen een paar seconden sta ik met mijn telefoon in de ene en mijn schildpadknuffel in de andere hand om het hoekje van mijn kamer bij de deur. Heel voorzichtig gluur ik langs de muur naar het raam. Weer zie ik een flits van licht en dan besef ik waar het vandaan komt: een ouderwetse onweersbui.
Mijn collega’s noemen mij vanaf de eerste dag bij mijn nieuwe bijnaam ‘Iggy’. Maar de vrouw die het pand schoonmaakt noemt mij standaard ‘Baby’ omdat ik nog zo jong ben. Ik begin te denken dat zij misschien wel gelijk heeft…
-
27 Februari 2008 - 09:55
Roos:
haha!! bangerd!! Tip: oordoppen in!
liefs, Roos -
27 Februari 2008 - 10:49
Heidi:
Hé wiefke! het wennen gaat dus al heel goed!?!? hi hi hi! de volgende keer kan je trouwens beter iets zwaarders pakken i.p.v. een knuffel! hi hi!
kus, Heidi -
28 Februari 2008 - 14:23
Marijke:
he ba!
Ik vind je een held hoor!!
Brr..Heb ik jouw ooit die Oprah afschrik tactiek laten zien?? hahaha!
xus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
