Fingers crossed....
Door: Babeth
12 Maart 2008 | Zuid-Afrika, Johannesburg
... voor de auto
11-03-8
Mijn suburb is heel fijn. Je kunt er ’s ochtends zonder onoverkomelijke gevaren hardlopen, ze hebben er terrasjes en de huizen zijn niet zo gigantisch als in sommige andere suburbs zodat je je buren in ieder geval nog hoort.
Maar na een week ’s avonds naar de Zuid-Afrikaanse televisie te hebben gekeken (die overigens best oké is; veel nieuws, veel slechte soaps, vrijdag Friends, ’s weekends films – vrijdag was Tsotsi op tv -> een aanrader) vind ik het tijd om weer op verkenning uit te gaan.
Daarom heb ik gisteren mijn auto naar de garage gebracht, in de hoop dat ik morgen eindelijk mijn papieren in orde kan maken. (Hoewel ik de kans op spontane nieuwe obstakels niet onwaarschijnlijk acht houden we moed) Het adres van de garage kreeg ik van het broertje van mijn collega. Hij had daar pas zijn auto laten omtoveren van een automaat naar een auto waarbij je moet schakelen (dinges) en was er erg tevreden over. De weg naar de garage was vrij gemakkelijk, één lange rechte weg, die ik iets te ver doorreed waardoor ik mijn eerste rondje township heb gereden in Sophiatown. Het grootste verschil tussen de suburbs en deze township was – naast het gebrek aan betonnen muren – het grote aantal mensen op straat. Was ik even helemaal van in de war. Vooral toen er ineens zo’n tien mannen met een noodgang in mijn richting kwamen rennen vanaf de andere kant van de straat. Eeeh…? Achter mij reed blijkbaar een taxibusje die hun richting op ging.
De garage zou ik zelf op het eerste gezicht niet hebben uitgekozen. ’t Zag er op zijn zachtst gezegd niet heel flashy uit. Maarja, een garage hoeft natuurlijk ook niet mooi te zijn en de gebroeders Calitz leken betrouwbaar genoeg om hen mijn auto in handen te geven. Bovendien heeft een van de plaatbewerkers mij bij kantoor afgezet nadat de taxicentrale na een half uur wachten opbelde dat niemand mij wilde komen halen (wegens te ver – hoop ik). Hoewel het een klein beetje eng was dat hij na een paar honderd meter rijden per ongeluk de deur opendeed in plaats van het raampje heeft hij me veilig afgezet en verteld dat hij erg blij was met zijn werk en zijn bazen. “If you are nice to them, they are nice to you”. Morgen zou ie klaar moeten zijn. Fingers crossed deel II!
11-03-8
Mijn suburb is heel fijn. Je kunt er ’s ochtends zonder onoverkomelijke gevaren hardlopen, ze hebben er terrasjes en de huizen zijn niet zo gigantisch als in sommige andere suburbs zodat je je buren in ieder geval nog hoort.
Maar na een week ’s avonds naar de Zuid-Afrikaanse televisie te hebben gekeken (die overigens best oké is; veel nieuws, veel slechte soaps, vrijdag Friends, ’s weekends films – vrijdag was Tsotsi op tv -> een aanrader) vind ik het tijd om weer op verkenning uit te gaan.
Daarom heb ik gisteren mijn auto naar de garage gebracht, in de hoop dat ik morgen eindelijk mijn papieren in orde kan maken. (Hoewel ik de kans op spontane nieuwe obstakels niet onwaarschijnlijk acht houden we moed) Het adres van de garage kreeg ik van het broertje van mijn collega. Hij had daar pas zijn auto laten omtoveren van een automaat naar een auto waarbij je moet schakelen (dinges) en was er erg tevreden over. De weg naar de garage was vrij gemakkelijk, één lange rechte weg, die ik iets te ver doorreed waardoor ik mijn eerste rondje township heb gereden in Sophiatown. Het grootste verschil tussen de suburbs en deze township was – naast het gebrek aan betonnen muren – het grote aantal mensen op straat. Was ik even helemaal van in de war. Vooral toen er ineens zo’n tien mannen met een noodgang in mijn richting kwamen rennen vanaf de andere kant van de straat. Eeeh…? Achter mij reed blijkbaar een taxibusje die hun richting op ging.
De garage zou ik zelf op het eerste gezicht niet hebben uitgekozen. ’t Zag er op zijn zachtst gezegd niet heel flashy uit. Maarja, een garage hoeft natuurlijk ook niet mooi te zijn en de gebroeders Calitz leken betrouwbaar genoeg om hen mijn auto in handen te geven. Bovendien heeft een van de plaatbewerkers mij bij kantoor afgezet nadat de taxicentrale na een half uur wachten opbelde dat niemand mij wilde komen halen (wegens te ver – hoop ik). Hoewel het een klein beetje eng was dat hij na een paar honderd meter rijden per ongeluk de deur opendeed in plaats van het raampje heeft hij me veilig afgezet en verteld dat hij erg blij was met zijn werk en zijn bazen. “If you are nice to them, they are nice to you”. Morgen zou ie klaar moeten zijn. Fingers crossed deel II!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
