Hoe de “1,2,3 girls” een legende werden
Door: Babeth
29 September 2008 | Zuid-Afrika, Johannesburg
De geverfde wenkbrauwen van hoogblonde Eudön en Anna uit IJsland gaan ver omhoog tijdens ons gesprek over het hostel in het Noorden van Swaziland waar ze de vorige avond verbleven. Een paar maanden eerder kwamen Wennie, Anna en ik in hetzelfde hostel terecht nadat we eerder op de avond een meer dan smoezelige kroeg-met-bedden waren ontvlucht.
“Are you American?” Heel even ben ik bang dat het de verkeerde kant uitgaat met mijn Engels accent. Maar dan blijkt waarom ze deze vraag stellen.
Omdat wij die paar maanden eerder pas na werk richting Swaziland vertrokken arriveerden we laat bij het eerste hostel. Toen we besloten van plaats te veranderen was het dan ook tegen half één ‘s nachts voor we bij het hostel in kwestie aankwamen. De eigenaar moest in pyjama uit zijn bed klimmen om ons binnen te laten, en blijkt het verloop van de avond in de rest van zijn nachtrust iets te hebben aangedikt.
De IJslandse meisjes waren op weg naar centraal Swaziland, maar omdat het begon te schemeren besloten ze onderdak te zoeken voor een nacht. Toen ze dit vertelden aan de eigenaar van het hostel complimenteerde hij ze met deze beslissing.
“Because once upon a time, there were four American girls here, who were driving around far after midnight.” Volgens de legende sprongen de Amerikaanse meisjes in pyjama de auto in nadat hordes dronken mannen op hun kamerdeur bonsden. Uren later kwamen ze aan bij het hostel, waar ze huilend om hulp vroegen. De heldhaftige eigenaar opende het hek voor hen en redde de hysterisch ogende Amerikaanse meisjes door hen een warm veilig bed aan te bieden.
De legende is een meisje, een uurtje en een traantje rijker. En ik voelde mee met de IJslandse meisjes die sindsdien iedere avond op hun hoede waren voor de hordes dronken mannen die voor hun deur op zouden kunnen duiken. Maar het is goed om te horen hoe de “1,2,3 girls” binnen zo’n korte tijd Swazilandse legendes zijn geworden. Nóg een reden om nog eens terug te keren; ik ben benieuwd tot waar dit verhaal zal groeien!
-
13 November 2008 - 21:16
Wennie:
ha ha ha ha! Goed dat we nog voor een bepaalde klandizie zorgen en de angst onder vakantoegangers hoog houden ;)
Zo worden Bert en ik ook in hermanus nog iedere dag geroemd voor onze 'whale-rodeo', zo blijkt na een kort emailcontact met de whale organisatie.
Hi hi, de herinnering van ons leeft voort in Zuid-Afrika, zo dragen we toch nog een stukje Zuid-Afrika met ons mee ;)
Tot zaterdag! -
13 November 2008 - 21:28
Wennie:
wat zeg ik nou, zaterdag? nou ja, binnenkort in ieder geval :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
